علائم ظهور حضرت مهدی (عج) بر دو دسته تقسیم می شود

علائم ظهور حضرت مهدی (عج) بر دو دسته تقسیم می شوند:

الف: علائم حتمی و قطعی

ب: علائم غیر حتمی و غیر قطعی

الف: علائم حتمی و قطعی؛

1. خروج سفیانی: پیش از ظهور مردی از نسل ابوسفیان در منطقه شام خروج می کند و با تظاهر به دینداری گروه زیادی از مسلمانان را می فریبد و به گرد خود می آورد و بخش گسترده ای از سرزمینهای اسلام را به تصرف خویش در می آورد و بر مناطق پنجگانه شام، حمص، فلسطین، اردن و قنسرین (نام شهری در نزدیکی حلب) و منطقة عراق سیطره می یابد و در کوفه و نجف به قتل عام شیعیان می پردازد و برای کشتن و یافتن آنان جایزه تعیین می کند آنگاه که از ظهور امام زمان باخبر می شود با سپاهی گران به جنگ وی می رود که در منطقه بیداد (بین مکه و مدینه) با سپاه امام (ع) برخورد می کند و به امر خدا همه لشگریان وی به جز چند نفر در زمین فرو می روند و هلاک می شوند.

 2. خسف در بیداء: خسف یعنی فرو رفتن و پنهان شدن، و بیداء نام منطقه ای در مکه و مدینه است. ظاهراً لشگر سفیانی در این منطقه که به قصد جنگ با امام عصر(عج) آمده است در زمین فرو می روند.

3. خروج یمانی: سرداری از یمن قیام می کند و مردم را به حق و عدل دعوت می کند این نشانه در منابع عامه نیست ولی در مصادر شیعه روایات فراوانی در این باره وجود دارد. امام صادق (ع) فرمود: قیامهای سه گانه خراسانی، سفیانی، یمانی در یک سال و یک ماه و یک روز خواهد بود و هیچ پرچمی به اندازه پرچم یمانی دعوت حق و هدایت نمی کند و هم فرمود که یمانی از علائم حتمی است.

 4. قتل نفس زکیه: زکیه یعنی فرد پاک و بی گناه و کسی که قتلی انجام نداده است و جرمی ندارد.  در آستانه ظهور مهدی (عج) در گیرودار مبارزات زمینه ساز انقلاب حضرت مهدی (عج) فردی پاکباخته و مخلص از اولاد حضرت امام حسن مجتبی (ع) در راه امام می کوشد و در این راه مظلومانه به قتل می رسد. روایات گاهی نفس زکیه و گاهی «سید حسنی» گفته اند امام باقر (ع) فرمود: بین ظهور مهدی (عج) و کشته شدن نفس زکیه بیش از پانزده شبانه روز فاصله نیست.

5. صیحه آسمانی: منظور از صیحه آسمانی صدایی است که در آستانه ظهور حضرت مهدی در آسمان شنیده می شود و همه مردم آن را می شنوند در روایات تعبیر به «نداء» «فزعه» «صوت» نیز بکار رفته است که ظاهر آن نشان می دهد که هر یک از اینها نشانه جداگانه ای است که پیش از ظهور واقع می شود لکن به نظر می رسد که اینها تعبیر از یک واقعیت است و ممکن هم هست که از سه حادثه جدای از هم خبر داده باشند که اول صداهای هولناکی برآید و همه را به خود متوجه کند (صیحه) و به دنبال آن صدای مهیب و هولناکی شنیده شود که دلهای مردم را به وحشت اندازد (فزعه) و آن گاه از آسمان صدایی شنیده می شود که مردم را به سوی مهدی(عج) فرا می خواند (نداء) روایاتی که از این معنا خبر داده اند از طریق شیعه و سنی فراوان هستند. امام باقر (ع) می فرماید: ندا کننده ای از آسمان نام قائم را ندا می کند پس هر که در شرق و غرب است آن را می شنود و از وحشت این صدا خوابیده ها بیدار و ایستادگان نشسته و نشستگان بر دو پای خویش می ایستند رحمت خدا بر کسی که از این صدا عبرت گیرد و ندای وی را اجابت کند زیرا صدای نخست، صدای جبرئیل روح الأمین است.

آنگاه می فرماید: این صدا در شب جمعه بیست و سوم ماه رمضان خواهد بود در این هیچ شک نکنید و بشنوید و فرمان برید، در آخر روز شیطان فریاد می زند که «فلانی مظلوم کشته شد» تا مردم را بفریبد و به شک اندازد. و امام صادق (ع) می فرماید: در ابتدای روز گویند ه ای در آسمان ندا می دهد که آگاه باشید که حق با علی و شیعیان اوست. پس از آن در پایان روز شیطان که لعنت خدا بر او باد از روی زمین فریاد می زند که حق با عثمان و پیروان اوست پس در این هنگام باطل گرایان به شک می افتند هرگاه گوینده ای از آسمان نداء بزند که حق با اولاد محمد(ص) است در آن هنگام ظهور مهدی(عج) به سر زبانها می افتد به گونه ای که غیر از او یاد نمی کنند.

6. خروج دجال: این نشانه در کتب اهل سنت از علائم برپایی قیامت شناخته شده است  ولی در منابع روایی شیعه از نشانه های ظهور است. و اشکال ندارد که هم علامت ظهور و هم علامت معاد باشد. چون خود ظهور امام عصر (عج) هم از علائم آخرالزمان می باشد.

دجال فردی است که در آخر الزمان و پیش از قیام مهدی (عج) خروج می کند و غیر عادی است و با انجام کارهای شگفت انگیز جمع زیادی از مردم را می فریبد و سرانجام به دست عیسی مسیح (ع) در کنار دروازه ”لد“ در منطقه شام به هلاکت می رسد. در مورد دجال نظریه های متعددی طرح شده است مثلا گروهی آن را فردی نامیده اند و دسته ای آن را جریانی می دانند و نه شخص معین که مطرح کردن این امور مجال دیگری را می طلبد.

ب:علائم غیرحتمی از دیدگاه امام صادق(ع):

۱٫ هرگاه دیدی که حق بمیرد و طرفدارانش نابود شوند. ۲٫ و دیدی که: ظلم و ستم فراگیر شده است. ۳٫ و دیدی که: قرآن فرسوده و بدعت‌هائی از روی هوا و هوس،در مفاهیم آن آمده است. ۴٫ و دیدی که: دین خدا (عملاً) توخالی شده، همانند ظرفی که آن را واژگون سازند. ۵٫ و دیدی که: طرف‌داران و اهل باطل بر اهل حق پیشی گرفته‌اند. ۶٫ و دیدی که: کارهای بد آشکار شده و از آن نهی نمی‌شود و بدکاران بازخواست نمی‌شوند. ۷٫ و دیدی که: مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا کنند. ۸٫ و دیدی که: افراد (به ظاهر) با ایمان سکوت کرده و سخنشان را نمی‌پذیرند. ۹٫ و دیدی که: شخص بدکار دروغ گوید: و کسی دروغ و نسبت ناروای او را رد نمی‌کند. ۱۰٫ و دیدی که: بچه‌ها، به بزرگان احترام نمی‌گذارند. ۱۱٫ و دیدی که: قطع پیوند خویشاوندی شود. ۱۲٫ و دیدی که:‌ بدکار را ستایش کنند و او شاد شود و سخن بدش به او برنگردد. ۱۳٫ و دیدی که: نوجوانان پسر، همان کنند که زنان می‌کنند. ۱۴٫ و دیدی که: زنان با زنان ازدواج کنند. ۱۵٫ و دیدی که: انسانها اموال خود را در غیر اطاعت خدا مصرف می‌کنند و کسی مانع نمی‌شود. ۱۶٫ و دیدی که: افراد با دیدن کار و تلاش نامناسب مؤمنین، به خدا پناه می‌برند. ۱۷٫ و دیدی که: مدّاحی دروغین از اشخاص، زیاد شود. ۱۸٫ و دیدی که: همسایه همسایه خود را اذیت می‌کند و از آن جلوگیری نمی‌شود. ۱۹٫ و دیدی که: کافر به خاطر سختی مؤمن، شاد است. ۲۰٫ و دیدی که: شراب را آشکار می‌آشامند و برای نوشیدن آن کنار هم می‌نشینند و از خداوند متعال نمی‌ترسند. ۲۱٫ و دیدی که: کسی که امر به معروف می‌کند خوار و ذلیل است. ۲۲٫ و دیدی که: آدم بدکار در آنچه آن را خداوند دوست ندارد، نیرومند و مورد ستایش است. ۲۳٫ و دیدی که: اهل قرآن و دوستان آنها خوارند. ۲۴٫ و دیدی که: راه نیک بسته و راه بد باز است. ۲۵٫ و دیدی که: خانه کعبه تعطیل شده و به تعطیلی آن دستور داده می‌شود. ۲۶٫ و دیدی که: انسان به زبان می‌گوید ولی عمل نمی‌کند. ۲۷٫ و دیدی که: مؤمن، خوار و ذلیل شمرده می‌شود. ۲۸٫ و دیدی که: بدعت و زنا آشکار شود. ۲۹٫ و دیدی که: مردم به شهادت و گواهی ناحق اعتماد کنند. ۳۰٫ و دیدی که: حلال، حرام شود و حرام، حلال گردد. ۳۱٫ و دیدی که: دین براساس میل اشخاص معنی شود و کتاب خدا و احکام آن تعطیل گردد. ۳۲٫ و دیدی که: جرأت بر گناه آشکار شود و دیگر کسی برای انجام آن منتظر تاریکی شب نگردد. ۳۳٫ و دیدی که: مؤمن نتواند نهی از منکر کند مگر در قلبش. ۳۴٫ و دیدی که: ثروت بسیار زیاد در راه خشم خدا خرج گردد. ۳۵٫ و دیدی که: سردمداران به کافران نزدیک شوند و از نیکوکاران دور شوند. ۳۶٫ و دیدی که: والیان در قضاوت رشوه بگیرند. ۳۷٫ و دیدی که: پست‌های مهمّ والیان براساس مزایده است نه بر اساس شایستگی. ۳۸٫ و دیدی که: مردم را از روی تهمت و یا سوءظن بشکند. ۳۹٫ و دیدی که: مرد به خاطر همبستری با همسران خود مورد سرزنش قرار گیرد. ۴۰٫ و دیدی که: زن بر شوهر خود مسلط شود و کارهایی که مورد خشنودی شوهر نیست انجام می‌دهد و به شوهرش خرجی می‌دهد. ۴۱٫ و دیدی که: سوگندهای دروغ به خدا بسیار گردد. ۴۲٫ و دیدی که: مشروبات الکلی بطور آشکار بدون مانع خرید و فروش می‌شود. ۴۳٫ و دیدی که: آشکار قماربازی شود. ۴۴٫ و دیدی که: مردم محترم توسط کسی که مردم از سلطنتش ترس دارند، خوار شوند. ۴۵٫ و دیدی که: نزدیک‌ترین مردم به فرمانداران، آنانی هستند که به ناسزاگویی به ما خانواده عصمت ـ علیهم‌السّلام ـ ستایش شوند. ۴۶٫ و دیدی که: هرکس ما را دوست دارد او را دروغ‌گو خوانده و گواهی‌اش را قبول نمی‌کنند. ۴۷٫ و دیدی که: در گفتن سخن باطل و دروغ بر همدیگر رقابت کنند. ۴۸٫ و دیدی که: شنیدن سخن حق بر مردم سنگین است ولی شنیدن باطل برایشان آسان است. ۴۹٫ و دیدی که: همسایه از ترس زبان به همسایه احترام می‌کند. ۵۰٫ و دیدی که: حدود الهی تعطیل شود و طبق هوا و هوس عمل شود. ۵۱٫ و دیدی که: مسجدها طلاکاری (زینت داده) شود. ۵۲٫ و دیدی که: راستگوترین مردم نزد آنها مفتریان درغگو است. ۵۳٫ و دیدی که: بدکاری آشکار شده و برای سخن‌چینی کوشش می‌شود. ۵۴٫ و دیدی که: ستم و تجاوز شایع شده است. ۵۵٫ و دیدی که: غیبت، سخن خوش آنها شود و بعضی بعض دیگر را به آن بشارت کنند. ۵۶٫ و دیدی که: صبح و جهاد برای خدا نیست. ۵۷٫ و دیدی که: سلطان به خاطر کافر، شخص مؤمن را خوار کند. ۵۸٫ و دیدی که: خرابی بیشتر از آبادی است. ۵۹٫ و دیدی که: معاش انسان از کم‌فروشی به دست می‌آید. ۶۰٫ و دیدی که: خون‌ریزی آسان گردد. ۶۱٫ و دیدی که: مرد به خاطر دنیایش ریاست می‌کند. ۶۲٫ و دیدی که: نماز را سبک شمارند. ۶۳٫ و دیدی که: انسان ثروت زیادی جمع کرده، ولی از آغاز آن تا آخر، زکاتش را نداده است. ۶۴٫ و دیدی که: قبر مرده‌ها را بشکافند و آنها را اذیت کنند.۶۵٫ و دیدی که: هرج و مرج بسیار است. ۶۶٫ و دیدی که: مرد روز خود را با مستی به شب می‌رساند، و شب خود را نیز به همین منوال به صبح برساند و هیچ اهمیّتی به برنامه مردم ندهد. ۶۷٫ و دیدی که با حیوانات آمیزش می‌شود. ۶۸٫ و دیدی که مردم به مسجد (محل نماز) می‌رود وقتی برمی‌گردد لباس در بدن ندارد، (لباس را دزدیده‌اند). ۶۹٫ و دیدی که: حیوانات همدیگر را بدرند. ۷۰٫ و دیدی که: دل‌های مردم سخت و دیدگان‌شان خشک و یاد خدا برایشان گران است. ۷۱٫ و دیدی که: بر سر کسب‌های حرام آشکار را رقابت کنند. ۷۲٫ و دیدی که: نمازخوان برای خودنمایی نماز می‌خواند. ۷۳٫ و دیدی که: فقیه برای دین خدا فقیه نمی‌آموزد و طالب حرام ستایش و احترام می‌گردد. ۷۴٫ و دیدی که: مردم در اطراف قدرتمندانند. ۷۵٫ و دیدی که: طالب حلال، مذمت و سرزنش می‌شود و طالب حرام، ستایش و احترام می‌گردد. ۷۶٫ و دیدی که: در مکه و مدینه کارهایی می‌کنند که خدا دوست ندارد و کسی از آن جلوگیری نمی‌کنند و هیچ‌کس بین آنها و کارهای بدشان مانع نمی‌شود. ۷۷٫ و دیدی که:‌ آلات موسیقی و لهو در مدینه و مکه آشکار گردد. ۷۸٫ و دیدی که مرد سخن حق گوید و امر به معروف و نهی از منکر کند، ولی دیگران او را از این کار برحذر می‌دارند. ۷۹٫ و دیدی که: مردم به همدیگر نگاه می‌کنند، و از مردم بدکار پیروی نمایند. ۸۰٫ و دیدی که: راه نیک خالی و راه رونده ندارند. ۸۱٫ و دیدی که: مرده را مسخره کنند و کسی برای او اندهگین نشود. ۸۲٫ و دیدی که: سال به سال بدعت و بدی‌ها بیشتر شود. ۸۳٫ و دیدی که: مردم و جمیعت‌ها جز از سرمایه‌داران پیروی نکنند. ۸۴٫ و دیدی که: به فقیر چیزی را دهند که برایش بخندند، ولی در راه غیر خدا ترحّم است. ۸۵٫ و دیدی که: علائم آسمانی آشکار شود و کسی از آن نگران نشود. ۸۶٫ و دیدی که: مردم مانند حیوانات در انظار یکدیگر عمل جنسی به جای می‌آورند و کسی از ترس مردم از آنها جلوگیری نمی‌کند. ۸۷٫ و دیدی که: انسان در راه غیر خدا بسیار خرج کند، ولی در راه خدا از اندک هم مضایقه دارد. ۸۸٫ و دیدی که: حقوق پدر و مادر رواج دارد و فرزندان هیچ احترام برای آنها قایل نیستند بلکه نزد فرزند از همه بدترند. ۸۹٫ و دیدی که: زنها بر مسند حکومت بنشینند و هیچ کاری جز خواسته آنها پیش نرود. ۹۰٫ و دیدی که: پسر به پدر نسبت دروغ بدهد، و پدر و مادرش را نفرین کند و از مرگ‌شان شاد گردد. ۹۱٫ و دیدی که: اگر روزی بر مردی بگذرد، ولی او در آن گناه بزرگی مانند بدکاری، کم‌فروشی و زشتی انجام نداده ناراحت است. ۹۲٫ و دیدی که: قدرتمندان غذای عموم مردم را احتکار کنند. ۹۳٫ و دیدی که: اموال حق خویشان پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ (خمس) در راه باطل تقسیم گردد و با آن قماربازی و شراب‌خواری شود. ۹۴٫ و دیدی که: به وسیله شراب بیمار را مداوا و برای بهبودی آن تجویز کنند. ۹۵٫ و دیدی که: در امر به معروف و نهی از منکر و ترک دین بی‌تفاوت و یک‌سانند. ۹۶٫ و دیدی که: سر و صدای منافقان برپا، امّا صدای حق‌طلبان خاموش است. ۹۷٫ و دیدی که: برای اذان نماز مزد می‌گیرند. ۹۸٫ و دیدی که: مسجدها پر است از کسانی که از خدا نترسند و غیبت هم نمایند. ۹۹٫ و دیدی که: خورندگان اموال یتیمان ستوده شوند. ۱۰۰٫ و دیدی که:‌ قاضیان برخلاف دستور خداوند قضاوت کنند. ۱۰۱٫ و دیدی که: استان‌داران از روی طمع، خائنان را امین خود قرار دهند. ۱۰۲٫ و دیدی که: فرمان‌روایان، میراث مستضعفان را در اختیار بدکاران از خدا بی‌خبر قرار دهند. ۱۰۳٫ و دیدی که: بر روی منبرها از پرهیزکاری سخن می‌گویند، ولی گویندگان آن پرهیزکار نیستند. ۱۰۴٫ و دیدی که: صدقه را با وساطت دیگران، بدون رضای خداوند و به خاطر درخواست مردم بدهند. ۱۰۵٫ و دیدی که: وقت (اول) نمازها را سبک بشمارند. ۱۰۶٫ و دیدی که: هم و هدف مردم شکم و شهوت‌شان است. ۱۰۷٫ و دیدی که: دنیا به آنها روی کرده است. ۱۰۸٫ و دیدی که: نشانه‌های برجسته حق ویران شده است؛ در این وقت خود را حفظ کن و از خداوند بخواه که از خطرات گناه نجاتت بدهد