علی علیه السلام معجزه آفرینش

علی‌بن ابی‌طالب(ع) از طلوع بامداد اسلام تاکنون، همیشه شخصیتی ستودنی بوده است حتی توسط دشمنانی که با وی جنگیدند. او امام اول شیعیان و خلیفه چهارم پس از پیامبر(ص) است بنابراین حتی در زمانی که جهان شرق تحت تسلط خلفای اُموی و عباسی، با شیعیان به‌عنوان قَدَرترین اپوزیسیون فکری-مذهبی در نبردی دائمی بود باز شاعران غیر شیعی، علی(ع) را می‌ستودند و پرده‌خوانی جنگ‌های صدر اسلام وی و ستایش پهلوانی‌های وی رواج فراوان داشت در کوچه و بازار؛ همچنین وی، به دلیل بدل شدن به مظهر «عدالت» -در بخش اعظم تاریخ تمدن انسانی- نه تنها توسط شاعران شیعی یا اهل تسنن که توسط «اهل کتاب» نیز -مخصوصاً پیروان مسیح(ع)- پی در پی ستوده شده است. وی از معدود شخصیت‌های تاریخی‌است که زندگی واقعی‌اش چنان برخوردار از حوادث دراماتیک است که حتی از تخیل خلاقان ادبی هم فراتر می‌رود بنابراین می‌توان درک کرد که اگر بسیاری وی را معجزه آفرینش می‌خوانند معنای دومی نیز در این «معجزه آفرینش» نهفته است.

نوشته شده در  پنجشنبه بیست و پنجم خرداد ۱۳۹۶ساعت 19:10  توسط امیر حسین بهاری صفت  |